เป็นโบราณสถานที่ตั้งอยู่นอกกำแพงเมืองทางด้านทิศเหนือ ที่เรียกว่า เขตอรัญญิก หรืออรัญวาสี วัดตะแบกคู่มีอายุประมาณพุทธศตวรรษที่ 20 - 22 (พุทธศักราช 1901 - 2200) ตรงกับสมัยสุโขทัยตอนปลาย - สมัยอยุธยาตอนกลาง แผนผังของวัดเป็นรูปสี่เหลี่ยมผืนผ้า วางตัวตามแนวทิศตะวันออก – ตะวันตก กลุ่มโบราณสถานทั้งหมดก่อด้วยศิลาแลง มีโบราณสถานสำคัญของวัด คือ วิหารที่อยู่ภายในขอบเขตกำแพงแก้ว นอกจากนี้ยังพบโบราณสถานที่สันนิษฐานว่าเป็นศาลาและหมู่กุฏิพระสงฆ์กระจายตัวอยู่ทางทิศใต้และทิศตะวันตกของวัด